نیشکر گیاهی است چندساله که از آسیا برخاسته است. ساقه هوایی آن که به 5-2 متر می‌رسد، به شکل نی استوانه‌ای دارای گره‌های متعدد و مملو از مایع شیرینی است که به طور متوسط دارای 10 درصد قند ساکارز می‌باشد.
از نظر ترکیبات شیمیایی در نیشکر حدود 10 درصد ساکارز وجود دارد و به علاوه دارای کلسیم اکسالات است.
شیره ساقه نیشکر خنک کننده، مقوی، نرم کننده سینه می‌باشد و اغلب برای التهام زخمها و جراحتها، جوش و کورک روی موضع می‌مالند. برای موارد فوق از شکر تصفیه شده نیز استفاده می‌شود. پس از اینکه شیره شیرین ساقه نیشکر گرفته شد، نی‌های باقی مانده را سوزانده و خاکستر آن را با روغن مخلوط نموده و برای التیام زخم سر کودکان به صورت مرهم می‌مالند و برای رفع خارش نیز مفید است.
حقیقت این است که آب نیشکر نوشیدنی سالم و مغذی می باشد. آب نیشکر حاوی پروتئین، آهن، فسفر، ویتامین هایA ، B1 ، B2 ، B3 و C ، کلسیم، و کروم است. آب نیشکر از پوسیدگی دندان جلوگیری نموده و موجب تقویت لثه ها می شود.
انواع فرآورده ها و اشکال مختلف مصرف آب نیشکر:
کلاسیکو : آبلیمو تازه ، آب نیشکر ، برگ نعناع
MOJITO : آبلیمو، نعناع، آب نیشکر
MODERMO : لیمو، آب نیشکر، نعناع.
Guarapo : آب نیشکر، لیمو و یا آهک یا هر طعم طبیعی.
بری : شکر و آب نیشکر ، آب تمشک ، آب آلبالو.
گواوا : آب نیشکر ، گواوا پوره.
انبه : آب نیشکر، آب انبه.
آب نیشکر را می توان برای شیرین کردن نوشیدنی ها و غذاهای و همچنین در پخت و پز استفاده نمود
آب نیشکر به عنوان یکی از نوشیدنی های رایج در برخی کشورها مانند هندوستان و مالزی و به عنوان نوشابه ملی کشور پاکستان، حتی به صورت دست فروشی در سطح جامعه وجود دارد و فرآورده ای کاملاً شناخته شده و مطلوب برای مردم آن کشور ها می باشد. ایرانیانی که به این کشورها سفر می کنند از آب نیشکر به عنوان یکی از نوشیدنی های خوشگوار یاد نموده که همین موضوع خود می تواند دلیلی بر سازگاری مزه آب نیشکر با ذائقه مردم ایران باشد.