طرح توجیهی شهرداری

طرح توجیهی کسب و کار برای توسعه پایدار شهری بسیار با اهمیت است. طرح کسب و کار می تواند ابزار مفیدی در کمک به شهرداری ها برای اجرای پایدار باشد. طرح توجیهی کسب و کار برای استارت آپ ها، سرمایه گذاری های جدید و همچنین شهرداری ها و سایر مردم بسیار سودمند است. طرح توجیهی شهرداری مشابه طرح های شهر سازی است و به طرح هایی که جهت ارائه به شهرداری تهیه می شوند اطلاق می گردد. طرح توجیهی شهرداری، امکان سنجی طرح مورد نظر را از جهت ساختار معماری و شهرسازی محل مورد نظر می سنجد. طرح توجیهی کسب و کار برای توسعه پایدار شهری بسیار با اهمیت است.

شهرسازی چیست؟

برنامه ریزی شهری به عنوان یک رشته علمی در دهه 1900 ظهور کرد. در بریتانیای کبیر اولین برنامه برنامه ریزی آکادمیک در دانشگاه لیورپول در سال 1909 آغاز شد و اولین برنامه آمریکای شمالی در سال 1924 در دانشگاه هاروارد تأسیس شد. این برنامه عمدتاً در مقطع کارشناسی ارشد تدریس می شود و برنامه درسی آن از دانشگاهی به دانشگاه دیگر بسیار متفاوت است. برخی از برنامه ها تاکید سنتی بر طراحی فیزیکی و کاربری زمین را حفظ می کنند. برخی دیگر، به ویژه آنهایی که مدرک دکترا را اعطا می کنند، به سمت علوم اجتماعی گرایش دارند. هسته نظری این رشته، که تا حدودی بی شکل است، با موضوعاتی که به آن می پردازد بهتر از هر پارادایم مسلط یا رویکرد تجویزی تعریف می شود. اکثر برنامه های تحصیلی در برنامه ریزی شهری عمدتاً شامل دوره های کاربردی در موضوعاتی است که از سیاست های زیست محیطی گرفته تا برنامه ریزی حمل و نقل تا مسکن و توسعه اقتصادی جامعه را شامل می شود. خاستگاه مدرن برنامه ریزی شهری در جنبش اجتماعی برای اصلاحات شهری است که در اواخر قرن نوزدهم به عنوان واکنشی در برابر بی نظمی شهر صنعتی به وجود آمد. بسیاری از رویاپردازان آن دوره به دنبال یک شهر ایده‌آل بودند، اما ملاحظات عملی بهداشت کافی، جابجایی کالاها و افراد و تأمین امکانات رفاهی نیز میل به برنامه‌ریزی را برانگیخت. برنامه ریزان معاصر به دنبال ایجاد تعادل بین خواسته های متضاد برابری اجتماعی، رشد اقتصادی، حساسیت محیطی و جذابیت زیبایی شناختی هستند. نتیجه فرآیند برنامه ریزی ممکن است یک طرح جامع رسمی برای کل شهر یا منطقه شهری، یک طرح محله، یک طرح پروژه یا مجموعه ای از سیاست های جایگزین باشد. اجرای موفقیت آمیز یک طرح معمولاً مستلزم کارآفرینی و زیرکی سیاسی از سوی برنامه ریزان و حامیان آنها است، علیرغم تلاش برای جداسازی برنامه ریزی از سیاست. 

در تئوری، برنامه‌ریزی شهری فرآیندی از بسط راه‌حل‌هایی است که هدف آن بهبود یا صلاحیت مجدد یک منطقه شهری موجود و همچنین ایجاد شهرنشینی جدید در یک منطقه است. برنامه ریزی شهری به عنوان یک رشته و به عنوان یک روش عمل، به فرآیندهای تولید، ساختار و تصاحب فضای شهری می پردازد. از این نظر، هدف اصلی آن اشاره به اقداماتی است که باید برای بهبود کیفیت زندگی ساکنان انجام شود، از جمله مواردی مانند حمل و نقل، امنیت، فرصت‌های دسترسی و حتی تعامل با محیط طبیعی. برنامه ریزی شهری اساساً یک فعالیت چند رشته ای است که می تواند علاوه بر برنامه ریزان شهری، روی جامعه شناسان، مورخان، اقتصاددانان، جغرافیدانان نیز حساب کند. در فرآیند آن، مقامات محلی نیز شامل دولت، شرکت های خصوصی یا سازمان های بین المللی می شوند. زمانی که به یک دولت مربوط می‌شود، برنامه‌ریزی شهری می‌تواند سندی را ایجاد کند که شامل تمام مبانی و قوانین توسعه یک منطقه باشد، چیزی که ما به عنوان طرح جامع می‌شناسیم. برنامه ریزی شهری، طراحی و تنظیم کاربری های فضا که بر شکل کالبدی، کارکردهای اقتصادی و تأثیرات اجتماعی محیط شهری و مکان یابی فعالیت های مختلف در آن تمرکز دارد. برنامه ریزی شهری مبتنی بر دغدغه های مهندسی، معماری و اجتماعی و سیاسی است. برنامه‌ریزی شهری به توسعه زمین‌های باز و احیای بخش‌های موجود شهر توجه دارد که در نتیجه شامل تعیین هدف، جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها، پیش‌بینی، طراحی، تفکر استراتژیک و مشاوره عمومی می‌شود.