برخی از آنزیم‌ها‌یی که در طول چند سال گذشته استفاده شده و یا دارای پتانسیل برای استفاده در صنعت خوراک بودند شامل سلولاز (بتاگلوکاناز)، زایلاناز و آنزیم‌های وابسته، فیتاز، پروتئاز، لیپاز و گالاکتوسیداز می‌باشند اخیراً علاقه قابل توجهی در استفاده از فیتاز به عنوان یک افزودنی خوراکی نشان داده شده است، چون نه تنها سبب افزایش قابلیت دسترسی فسفر در گیاهان می‌شود، بلکه باعث کاهش آلودگی محیط زیست نیز می‌گردد. در حال حاضر چند آنزیم دیگر در صنعت خوراک مورد بررسی قرار گرفته است که شامل پروتئاز، به منظور افزایش هضم پروتئین، لیپاز، برای افزایش هضم چربی، بتاگلوکاناز، برای خنثی کردن فاکتورهای ضدتغذیه‌ای در مواد خوراکی غیر از غلات و آمیلاز، برای کمک به هضم نشاسته می‌باشند.
فواید کلی مصرف آنزیم‌ها در خوراک:
1. کاهش ویسکوزیته مواد هضمی
2. افزایش هضم و جذب مواد مغذی به ویژه چربی و پروتئین
3 بهبود ارزش انرژی جیره غذایی
4. افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن
5. کاهش چسبندگی منقار و مقعد
6. کاهش اندازه دستگاه گوارش
7. تغییر جمعیت میکروارگانیسم‌ها در دستگاه گوارش
8. کاهش مصرف آب
9. کاهش میزان آب مدفوع
10. کاهش تولید آمونیاک از مدفوع
11. کاهش میزان دفع نیتروژن و فسفر
استفاده از آنزیم‌ها به عنوان افزودنی غذایی به سرعت گسترش یافته است. در دهه‌های گذشته، مطالعات گسترده‌ای به منظور بررسی اثر تغذیه‌ای آنزیم‌ها بر روی عملکرد طیور انجام شده است. فواید اقتصادی اجتماعی آنزیم‌ها به خوبی معین شده و آینده آنزیم‌های خوراکی روشن است. به هر حال برای این که آنزیم‌ها به پتانسیل کاملشان برای استفاده در صنعت برسند، نیازمند تحقیقات بیشتری خواهد بود. در نهایت استفاده از آنزیم اجازه خواهد تا در فرمولاسیون جیره غذایی، طیف وسیعی از اجزای خوراک مورد استفاده قرار گیرند. هرگونه پیشرفت در این زمینه باید در نهایت سبب بهبود رفاه جوجه، کاهش تولید ضایعات و حفاظت از منابع شود.