در اثر عمل ترمز یک جسم سایشی ثابت بنام لنت به یک عضو گردان و یک درام یا رتور فشرده می گردد
.عمل جسم سایشی روی سطح چدنی محرک ، انرژی حرکتی اتومبیل را به انرژی گرمایی در ترمز ها تبدیل می کند.
این گرما توسط هوایی که در ماورای ترمزها جزیان دارد مرتفع می شود.راننده ترمز را به واسطه مکانیسم های مکانیکی ،
خلا و هیدرولیک کنترل می نماید قدرت ترمز زمانیکه روکش ساکن بروی سطح ترمز توسط نیروی پدال حرکت کند، افزایش می یابد.
حداکثر میزان ترمز دقیقاً قبل از توقف چرخ واقع شده که باعث لغزش لاستیک بر سطح جاده می شود.
بنابراین ترمز کردن بستگی به تماس بین چرخ و سطح جاده دارد.وقتی لاستیک بر سطح جاده می لغزد نیروی ترمز کاهش یافته و کنترل هدایتی چرخها از بین میرود.
ترمز های اتومبیل برای ترمز مطمئن ، چندین نوع ترمز استفاده می شود.هر وسیله نقلیه باید ،اجازه قانونی
دو سیستم جداگانه ترمز جهت ایمنی داشته باشد ، یکی سیستم اصلی ترمز که سیستم نامیده شده و
به طور هیدرولیکی کار می کند و دیگری سیستم پارک ترمز که به روش مکانیکی هدایت شده و باید قادر به توقف ماشین در صورت نقص سیستم اصلی ترمز باشد.